บางกลอย คือ หมู่บ้านอพยพชาวกะเหรี่ยง ตั้งอยู่ใน “ใจแผ่นดิน” ใจกลางป่าแก่งกระจาน ซึ่งเป็นถิ่นฐานดั้งเดิมที่พวกเขาอยู่อาศัยมานานกว่า 100 ปี ชื่อใจแผ่นดินปรากฏครั้งแรกในแผนที่ทหารเมื่อปี พ.ศ. 2455 ชาวบางกลอยมีวิถีชีวิตอยู่กับธรรมชาติ ทำไร่หมุนเวียน ก่อนที่จะมีกฎหมายป่าไม้ฉบับแรก 30 ปี และ 50 ปี

ชาวบ้านบางกลอย-ใจแผ่นดิน เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ชาวปกาเกอะญอที่อยู่อาศัยและทำกินในพื้นที่ป่า อ.แก่งกระจาน จ.เพชรบุรี มาก่อนการประกาศเขตอุทยานแห่งชาติแก่งกระจานเมื่อปี 2524 ถิ่นฐานของพวกเขาตั้งอยู่ใจกลางป่าต้นน้ำในเขตอุทยานฯ ดำรงวิถีชีวิตแบบชาวกะเหรี่ยง ทำไร่หมุนเวียน ปลูกข้าวพื้นเมืองและพืชผัก ปัจจุบันชาวบ้านไม่สามารถทำมาหากินในพื้นที่ได้เลย เพราะสภาพดินมีลักษณะเป็นหิน ซึ่งมีคุณสมบัติแข็งและแห้ง ปลูกอะไรก็ไม่ขึ้น ขณะที่แหล่งน้ำก็ไม่เพียงพอ ชาวบ้านหลายคนจึงอพยพหนีกลับยังใจแผ่นดินถิ่นอาศัยเดิมที่อุดมสมบูรณ์กว่าและมีความผูกพันอันลึกซึ้งต่อวิถีชีวิตของพวกเขา

ความเปลี่ยนแปลงในการดำรงชีวิตที่ต้องปรับเปลี่ยนให้เข้ากับวิถีชีวิตภายใต้ข้อกำหนดและบริบทที่เกิดขึ้นใหม่ยังทำให้คติความเชื่อและประเพณีต่างๆกำลังจะสูญหายไปจากชุมชนชาวกะเหรี่ยง